Spring naar inhoud

Biografie

9 januari 2021 was de honderdste geboortedag van Marius en 29 april 2021 de honderdste van Sacha. Zij trouwden in juni 1945. Deze houtskool tekening van een jonge, lezende Marius is gemaakt door Sacha op een flinterdun papiertje in oorlogstijd rond 1943-'44. Sacha overleed op 30 januari 2002, Marius op 27 september 2003.

 

 

Twee Vandaag uitzending van overzichtstentoonstelling in Museum Het Valkhof Nijmegen, bij zijn 80e verjaardag in 2001.

Na Marius' dood schreef Kees Fens in zijn rubriek 'In het voorbijgaan' in De Volkskrant: 'Oosterbeek niet meer'

https://www.niekvanbaalen.net/fens/publ_image_new_ps_ps.php?jaar=2003&id=8237&ext=

https://www.groene.nl/artikel/i-m-marius-van-beek

Dunya Breur in De Groene Amsterdammer. Zij was initiatiefneemster van het 'Bezinningsmonument Amsterdam noord'.

9 jan. 1921, Utrecht - 27 sept. 2003, Nijmegen

'Op 9 januari 1921 schonk mijn moeder Jacoba Elling mij het levenslicht. Aangezien het zondag was, verbleef ook mijn vader Piet van Beek - die dag en nacht werkte - thuis.
Dankzij mijn status als zondagskind plus aanroepingen der heiligen overleefde ik
dodelijke kinderziektes plus op latere leeftijd dwaze en beangstigende avonturen.

In 1945, na de bevrijding begon Marius te werken als klassiek, figuratief beeldhouwer in klei, was, brons en steen. In het begin koos hij zijn thema’s uit zijn katholieke opvoeding en de klassieke oudheid. Later kwamen andere onderwerpen aan bod in materialen als hout, jute en ijzer. Ook maakte hij abstracte beelden. De laatste jaren van zijn leven hakte hij veel in albast.

Zijn beeldhouwwerk is geruime tijd bepaald door het werken in steengroeven. Het proces van het loswroeten van de steen uit de aardkorst leidde tot toevallige breukvlakken, waar nieuwe vormen uit ontstonden: Ik houd van vormen, die door de natuur gestreeld zijn in beken, watervallen, of in Afrika zelfs door de wind bepaald.'

Van Beek zat in de Tweede Wereldoorlog in het (gewapende) verzet. Het Polizei Standgericht veroordeelde hem bij verstek; hij wist uit handen van de bezetter te blijven. Enige tijd zat hij ondergedoken bij de beeldhouwer Pieter d’Hont, zijn leermeester.     

Het verzet is een terugkerend thema in zijn werk, in het Jan van Hoof/De vaandeldrager monument Nijmegen, het Doel van Santiago de Chile, en het Bezinningsmonument Amsterdam-noord (foto's: Marius van Beek)

In zijn verkenningen van de mogelijkheden en de betoveringen van de beeldhouwkunst gaat Marius verder. Hij beseft dat het vak tijdloos is, maar dat je er ook je agressie kwijt kunt, dat wil zeggen het onrecht dat onze tijd de wereld aandoet. Dat besef maakt Marius tot een geëngageerde kunstenaar. De drang naar rechtvaardigheid, die hem aan het verzet deed deelnemen, krijgt in het werk van de kunstenaar de kans, gestalte aan te nemen', Prof. Hans Jaffé in 1975.

In 1945 werd hij redacteur van dagblad De Tijd-de Maasbode. Daarnaast volgde hij beeldhouwlessen aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten, Amsterdam. In 1967 werd hij docent beeldhouwen Academie voor Kunst en Vormgeving, Den Bosch en leraar kunstgeschiedenis School voor de Journalistiek, Utrecht..

Als ik engel was
Zou ik er plezier in hebben
de dingen duivelachtig te doen

nu ik besef duivels te zijn
is het aardig
om als engel te verschijnen

Kroon op het uiteenlopende opdracht- en vrije werk is De Vredesengel in Bato’s wijk (brons, 2002) te Oosterbeek. De engel als figuur of symbool vormt steeds een inspiratie. Zo ook Tobias en de Engel (brons, 1962) in Arnhem.

Sinds 1959 woonde/werkte hij met gezin in Oosterbeek. Hij ondernam expedities: naar Egypte, Nubië en Sudan in 1963, Mali, het Dogon-gebied in 1976 en naar Peru in 1979 voor de (Inca) architectuur, waarvan de sporen in zijn werk zijn terug te vinden (Poort van de zon, Arnhem).

De beeldhouwwerken bevinden zich in musea collecties, o.m. Beelden aan Zee, Scheveningen en het Valkhof, Nijmegen en bij kunstverzamelaars.

Foto's Vredesengel en kleinplastiek: S. van Beek.